Od tej chwili już nie grzesz

Sytuacja zdaje się być absolutnie bez wyjścia. Wszystko przemawia na korzyść oskarżycieli. Wina kobiety jest ewidentna, jednoznaczny jest też osąd Tory, która autorytetem Mojżesza przewiduje radykalne usunięcie winowajczyni ze wspólnoty, by zło nie mogło zainfekować innych. I Jezus w pewnym sensie przyznaje rację oskarżycielom, stawiając tylko jeden warunek: egzekutorem grzesznicy może być jedynie ktoś, kto jest bezgrzeszny. Wielu dawnych komentatorów widziało w tym, co Jezus pisał palcem po ziemi, katalog grzechów oskarżycieli. Zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, a więc znamienitszych – zapewne lokalnych autorytetów i być może prowodyrów tego wydarzenia. Ciekawy jest niewielki dodatek, który znajduje się w tym miejscu teksu w niektórych dawnych rękopisach Nowego Testamentu: oskarżyciele odchodzą,  „napomniani przez sumienie”. Słowo i gesty Jezusa odkrywają prawdę o ich własnych grzechach i rozbijają w pył ich poczucie własnej sprawiedliwości.

W krótkim dialogu z kobietą cudzołożną Jezus w mistrzowski sposób ukazuje wszystko, co stanowi warunek prawdziwego nawrócenia. Najpierw jest to zapewnienie o niezłomnej miłości Bożej, której nie są w stanie ograniczyć nasze grzechy, nawet te najpoważniejsze. Bóg nigdy nie potępia człowieka nieodwołalnie, jedynie człowiek może ostatecznie i na wieczność zatracić samego siebie. Ale równie ważna jest jasno wyrażona i nieupudrowana prawda o grzechu. Jezus nie bagatelizuje tego, co się wydarzyło. Odsyła wprawdzie oskarżycieli z niczym, nie oznacza to jednak pomniejszenia wagi cudzołóstwa. Jezus nazywa je grzechem i przestrzega przed jego ponownym popełnieniem. Temu jasnemu osądowi grzechu towarzyszy jednak Boża łaska i nowa perspektywa, jaka otwiera się przed winowajczynią. Jest ona obecnie w sytuacji kogoś, kto został ułaskawiony na chwilę przed opadnięciem śmiertelnej gilotyny. Jej życie może teraz potoczyć się zupełnie inaczej. Zostaje przed nią otwarta nowa przyszłość, a przeszłość przestaje być kulą u nogi, która uniemożliwiałaby każdy ruch. Na tym właśnie polega Dobra Nowina o zbawieniu człowieka.