Prawdziwe zawierzenie

Temat: Prawdziwe zawierzenie

Kiedy czyta się dzisiejsze pierwsze czytanie opisujące klęskę ludu wybranego, przychodzą na myśl te momenty w historii zbawienia, kiedy lud zdobywał ziemię obiecaną, gdy zawierzając Bogu pokonywał wszystkie przeciwności, jakie spotykał na swej drodze idąc posiąść dane przez Boga dziedzictwo. Cóż więc stało się w dziejach owego narodu, że król zostaje pokonany i uprowadzony, Jerozolima zdobyta a lud upokorzony? Czyż to wszystko nie było następstwem porzucenia przez lud i jego władców Bożego Prawa? Tak przynajmniej opisuje i interpretuje historię Pismo Święte.
Podobnie my dzisiaj. Jeśli uważamy, że wystarczy nam nazywać się ludem Bożym i nie musimy wypełniać przykazań danych nam od Boga, popełniamy ten sam tragiczny błąd, jaki popełnili Izraelici, porzucając Prawo i tłumacząc sobie, że są przecież potomstwem Abrahama, zatem nic złego im się stać nie może. Cała historia zbawienia uzmysławia nam, że wszystko co otrzymujemy od Boga, dostajemy z Jego łaski. Sami nie jesteśmy w stanie zasłużyć sobie ani na przychylność Boga ani na zbawienie.
Jezus przestrzega zatem i nas, że nie każdy kto wyznaje, że On jest Panem będzie zbawiony. Co więcej, sama przynależność do nowego ludu wybranego, jakim jest Kościół Chrystusowy, nie sprawi, że Pan do nas się przyzna w dniu sądu. Wszak nasze przyznawanie się do Boga nie może polegać na nominalnej przynależności do Kościoła i jednoczesnym kontestowaniu nauki Bożej.

SŁOWO BOŻE W PRAKTYCE
Gdy Jezus wypowiadał te słowa, tłumy zdumiewały się Jego nauką. Uczył ich jak ten, który ma władzę. Jezus jest bowiem Tym, Który ma władzę, dlatego też ograniczanie naszej religijności do zwyczajów i tradycji związanej z zewnętrznym przeżywaniem świąt, przyznawanie się do wiary tylko w Kościele, zapominanie o Bożych przykazaniach w pełnieniu zadań publicznych i w życiu społecznym są prostą drogą do prawdziwej klęski. Tak jak cuda dokonywane przez Jezusa nie były iluzją, tak też nie są i nie będą nigdy iluzją wymagania Ewangelii.

PYTANIE DLA ODWAŻNYCH
Czy traktuję moją wiarę poważnie?