Tajemnica chrystusowego kapłaństwa ukazuje się nie tylko w słowach, ale i w gestach Chrystusa. Jednym z ważniejszych jest wielkoczwartkowa wieczerza z uczniami w Wieczerniku, podczas której Jezus ustanowił Najświętszy Sakrament swojego Ciała i Krwi. Podczas tego obrzędu udzielił również swoim Apostołom władzy konsekracji i polecił sprawować im Sakrament Jego miłości. W ten sposób ustanowił obok Eucharystii również Sakrament święceń, w którym wybrani przez niego uczniowie mają udział w Jego kapłańskiej służbie.

Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana, zostało ustanowione przez papieża Benedykta XVI jako owoc roku kapłańskiego 2010. Czcimy podczas tego dzisiejszego obchodu liturgicznego tajemnicę wiary w Chrystusa jako Jedynego pośrednika pomiędzy ludzkością a Bogiem. Nie dano nam ludziom, żadnego innego imienia poza imieniem Jezus, w którym moglibyśmy być zbawieni. Jezus jest jedynym zbawicielem świata, jedyną naszą nadzieją.

Każdy z nas ma udział w kapłańskiej misji Chrystusa. Kapłaństwo Aaronowe już przestało istnieć, świątynia została zrównana z ziemią, a Najwyższy opuścił przybytek. W dniu pięćdziesiątnicy otrzymaliśmy Ducha Świętego, który w nas mieszka i czyni z naszych serc swoją świątynię, a nas samych, czyli królewskim kapłaństwem w Chrystusie Jezusie.

Dla pełnienia świętych obrzędów z kapłańskiego ludu – Ten jedyny i wieczny Kapłan – wybiera sobie szafarzy swoje łaski, sługi ołtarza – biskupów, prezbiterów i diakonów. Dzisiejsze święto jest wezwaniem dla każdego z nas do pamięci w modlitwie o tych, którym Jezus dał łaskę kapłaństwa służebnego. Pamiętajmy szczególnie o tych duchownych, których spotkaliśmy na naszej drodze życia, którzy udzielali nam sakramentów św.: Chrztu, bierzmowania, Eucharystii, którzy błogosławili nasze związki małżeńskie lub udzielali święceń, tych, którzy nas katechizowali, głosili rekolekcje i słuchali naszej spowiedzi. Bądźmy wdzięczni Boga za osoby duchowne i prośmy o nowe, święte powołania: kapłańskie, zakonne i misyjne.